Het van FYM tot FIRE verhaal van Merijn Heijnen

Eigenlijk ben ik vanaf het moment dat ik geld begon te verdienen, ook begonnen met het creëren van Fuck You Money. Pas nadat ik m’n FYM voor het eerst in heb gezet voor iets wat ik belangrijk vond in m’n leven, ben ik het begrip gaan duiden en ben ik aan andere mensen het concept gaan uitleggen. Sommigen pikten er iets van op, anderen dachten dat ik gek was geworden.

Reizen

Ik ging tijdens mijn studie voor het eerst lang op reis naar Midden-Amerika, een week of 12. Nadat ik afstudeerde, ging ik eerst vier maanden op reis naar Zuid-Amerika en begon direct aansluitend met werken zonder een cent op mijn bankrekening en een (niet schrikbarend hoge) studieschuld.

Werken (in dienstverband)

Ik ging werken voor een groot, goed georganiseerd bedrijf waar ik op de eerste dag de sleutels kreeg van m’n eerste lease auto. Ik nam deel aan internationale introductieweken en trainingen. Het was een te gekke start van een veelbelovende carrière.

Ik werkte bij een afdeling waar het draaide om Management, Control & Finance. Ik werkte, net als collega’s en klanten, strak in het pak, grijs voerde de boventoon. De problemen die we moesten oplossen waren voor m’n collega’s wel interessant, maar ik merkte dat ik meer aangetrokken werd door wat collega’s op andere afdelingen bezighield. Er werd me duidelijk hoe mijn carrière er uitzag bij de MC&F afdeling, dit was keurig uit te stippelen tot een Financieel Directeur positie bij een grote onderneming, rooskleurig dat wel, maar volledig volgens het boekje en met allemaal saaie opleidingen die ik eerst nog moest gaan doen. Ik besloot dus al erg snel dat dat het niet was.

Heel andere richting, work hard play hard

Ik bleef bij hetzelfde bedrijf werken maar dan bij een afdeling waar het draaide om Creativiteit, Innovatie, Strategie & Samenwerken. Er werkten niet alleen maar mannen, de pakken waren niet alleen maar strak-grijs-en-saai, collega’s en klanten waren divers qua achtergrond en interesses, het was gewoon leuk. Ik begon aan een totaal onduidelijk carrièrepad dat me afgeraden werd door de meer serieuze mensen in m’n omgeving, en ik vond het fantastisch. Ik startte als junior, maar ik kreeg mogelijkheden, ik bloeide op, ik leerde veel en werkte hard.

Ik leefde een comfortabel leven in onze hoofdstad, reed iedere dag in m’n lease auto naar kantoor of klant ergens in het land, ik werkte absurde uren (zeer regelmatig >100 uur per week), ik sliep sommige periodes meer in een hotel naast kantoor dan in m’n eigen bed thuis, ik vond het te gek. Het werken met een enthousiast team van professionals aan complexe vraagstukken, op te lossen met creativiteit en innovatie, was geweldig. Ik had geen last van stress en m’n relatie hield op om totaal andere redenen maar m’n collega’s en ik worstelden wel een beetje met de houdbaarheid van een dergelijke hoge druk situatie.

Ik kon lekker bouwen aan m’n FYM-pot. Ik zette iedere maand geld opzij en ik deed mee aan een (nu niet meer bestaande) Levensloopregeling.

Korte sabbatical, reizen en Dive Master opleiding

Na een aantal jaar bedacht ik me dat er één ding was waar ik niet aan toe kwam in m’n leven, of misschien twee, of misschien drie … Ik had bedacht dat ik Divemaster (DM) wilde worden en ook al had ik in m’n beperkte avonduren wel de Rescue-opleiding gedaan, de DM training combineren met m’n werk ging niet lukken. Ik kwam er achter dat ver reizen ook niet erg makkelijk te combineren viel met het maximale aantal op te nemen vakantiedagen bij deze baan. Ik bedacht een sabbatical van vier maanden waarin ik kon reizen en m’n DM opleiding kon gaan doen in Indonesië. Ik vertelde m’n manager m’n plan en had m’n ‘Fuck You’ antwoord al klaar voor als m’n manager zou zeggen dat het niet kon. Ik verwachtte eigenlijk een antwoord dat het niet paste binnen de regels die stelden dat je eerst zoveel dienstjaren moest hebben, dat er geen ruimte was in de planning, dat ik niet gemist kon worden, dat klanten op me rekenden of gewoon dat hij het niet zag zitten en het me niet zou toestaan. Als mijn manager had tegengestribbeld, geprobeerd had mijn plannen te dwarsbomen? ‘Fuck You!’ Maar dat gebeurde niet.

Wat ik hier leerde is dat als je geen vraag stelt, je ook geen antwoord hoeft te verwachten en als je FYM achter de hand hebt, sta je sowieso sterk in iedere mogelijke onderhandeling. Ik heb m’n manager niet gevraagd om toestemming. Ik heb m’n manager op tijd verteld wat ik ging doen, waarom, wanneer en hoe. 

Een aantal maanden later reisde ik door Sri Lanka, ging ik vanaf een boot duiken rond de Malediven, deed ik m’n Divemaster opleiding in Sulawesi, Indonesië en deed ik m’n eerste visa-run vanuit Thailand naar Myanmar omdat de paar weken visum die ik had niet voldoende bleken te zijn, omdat het backpackende leven in Thailand gewoon te relaxt was.

Een inzicht dat ik opdeed, was dat het loont om uit te zoeken wat voor regelingen er zijn. Ik had een paar jaar iedere maand van mijn bruto salaris geld in laten houden en op de Levenslooprekening gestort. Over dit geld hoefde ik geen belasting te betalen zo lang als het op die rekening stond. Ik heb met mijn werkgever afgesproken dat het bedrag op mijn levenslooprekening gespreid over vier maanden zou worden uitbetaald tijdens mijn reis. Hier betaalde ik minder belasting over omdat ik met onbetaald verlof ging en verder geen inkomen had. Van het geld dat ik netto op mijn rekening gestort kreeg gedurende de maanden ‘onbetaald’ verlof kon ik geweldig reizen, een week liveaboard duiken betalen, en zelfs mijn volledige Divemaster-opleiding financieren.

Met nieuwe energie ging ik weer aan de slag bij m’n oude club. Ik deed een paar leuke en nuttige trainingen en opleidingen die ik voor mezelf had uitgezocht, betaald door de baas. Ik werkte weer hard, ik spaarde overuren op en kreeg die uitbetaald, ik spaarde weer lekker voor m’n FYM-pot.

Een echt ‘Fuck You!’ moment en ontslagbrief

Een aantal jaren later, met een paar interne wijzigingen, een bedrijfsovername en een veranderende rol voor mijn persoontje, werd mij een (vond ik) verdiende promotie afgehouden. M’n toenmalig manager had andere ideeën met m’n carrière dan ikzelf. Ik werd gesommeerd (taaie) opleidingen te doen zodat ik me een bepaalde kant op zou kunnen ontwikkelen. Ik werd geacht bepaalde sales targets te halen terwijl ik vond dat ik gewoon lekker bezig was met mooie dingen voor leuke klanten. En m’n klanten vonden dat ook en betaalden daar ook voor dus wat nou sales target en programma management?

Er werd me verteld dat een promotie er (wederom) niet in zat, vanwege allemaal bureaucratische bullshit-regels, maar ik zou wel financieel gecompenseerd worden. Dit was zo’n duidelijk signaal waar het universum mij iets probeerde duidelijk te maken, dit kon ik niet negeren. Ik wachtte tot de bonus op m’n rekening stond en de dag erna, de laatste dag van de maand, stond ik bij m’n manager aan het bureau om te vertellen dat ik weg ging. Zonder al te veel woorden vuil te maken vertelde ik haar dat ik alle dingen ging doen die zij me niet toestond binnen het bedrijf, ‘Fuck You’ dan doe ik het toch zelf!

14 maanden solo wereldreis

Een maand of twee opzegtermijn later vertrok ik om over land en zee, dwars door de Sahara, met ‘openbaar vervoer’ naar Dakar te reizen. Het was het begin van een 14 maanden solo reis door Afrika en Azië waarin ik een flink gedeelte van m’n FYM uitgaf, het was de beste bestemming voor dat zuurverdiende geld.

Tijdens deze reis kwam ik achter een aantal onbedoelde consequenties:

• Als je geen geld verdient, betaal je ook geen belasting. Ik kreeg tijdens deze reis zelfs geld terug van de belasting.
• Ik verhuurde m’n huis in Amsterdam, waardoor ik geen enkele Euro van m’n FYM hoefde te besteden aan iets waar ik op dat moment niets aan had.
• Ik kon me uitschrijven uit de NLse gezondheidszorg en hoefde geen zorgbijdrage te betalen. Ik sloot een lang-op-reis reisverzekering af voor een bedrag waar ik in NL slechts twee maanden zorgbijdrage kan betalen.
• Ik gaf enorm weinig uit gedurende het reizen. Ik had best flink gespaard en had een redelijk budget, maar het kost allemaal niet zoveel als je het een beetje goed regelt. In de landen die ik bezocht, zijn de Cost Of Living zo laag dat ik voor minder dan €1000 gemiddeld per maand alles kon doen wat ik maar wilde, soms slapen in een goedkoop hutje op een strand, soms relatief prijzige safari’s, bijna altijd extreem goedkoop uit eten, soms een kostbare vlucht. Ik heb 14 maanden niet zelf gekookt, tenzij ik meedeed aan een kookworkshop. Ik heb 14 maanden niet hoeven schoonmaken of zelfs naar m’n was hoeven doen.
• Ik kon van het budget dat ik voor mezelf had bepaald uit te willen geven, langer op reis dan ik dacht.
• Ik had steeds minder behoefte aan spullen. Ik verving een paar keer mijn slippers maar verder had ik gewoon echt geen behoefte aan troep. Ik deed steeds meer dingen weg zodat mijn rugzak minder zwaar was.
• Ik heb iedere uitgave die ik deed bijgehouden. Dit gaf me enorm veel inzicht. Ik begon alles om te rekenen naar ‘extra reisdagen’ waardoor ik precies kon zien hoeveel dagen ik nog (extra) op reis kon blijven met mijn gestelde budget doordat ik (meer) op bepaalde uitgaven ging letten en mijn daggemiddelde in de gaten ging houden.

Voor mezelf beginnen

Het tweede deel van mijn Fuck You Money heb ik besteed aan het voor mezelf beginnen. De week nadat ik terug was in Nederland heb ik me ingeschreven bij de KVK en begon ik met dingen doen waar ik plezier in heb, goed in ben, die andere mensen waarderen en waar ze me voor willen betalen. Als startende ondernemer had ik geen recht op enige uitkering terwijl ik geen enkele omzet had en geen inkomsten, maar mijn FYM had ik niet voor niets.

Het kostte me enige tijd om betaalde opdrachten te krijgen en ik heb zeker af en toe getwijfeld over mijn beslissing, maar vlak voor ik de bodem van mijn FYM-pot raakte, begon het te lopen. Al vrij vlot verkocht ik mezelf prima en werkte ik bijna fulltime, en verdiende ik meer dan toen ik dienst was. Ik zette dit geld opzij voor mindere tijden, ik was door mijn lange reis en doordat ik het nu als zelfstandig ondernemer zelf moest betalen, niet geïnteresseerd in een dure auto, laptop of telefoon. Ik schafte de voor mijn werk benodigde dingen aan met aandacht voor functionaliteit in plaats van uiterlijkheden, imago of andere bullshit redenen.

Huisje, boompje, …

Ik ontmoette de vrouw die later mijn vrouw zou worden en we genoten van het goede leven als DINK (Double Income No Kids) in Amsterdam, waar ze bij mij was komen wonen en vervolgens ook kon gaan werken. We kochten het huis dat ik al sinds mijn studententijd huurde en financierden dat met een hypotheek op basis van haar salaris, omdat ik zelfstandig was telde mijn inkomen en vermogen niet (voldoende) mee.

We hielden redelijk wat over en zetten dat op een spaarrekening. We belegden niets omdat we ons FYM niet wilden verspelen. Ik hield wel wat speelgeld over en rommelde hiermee met zogenoemde Turbo’s, ingewikkelde financiële hefboomproducten. Het was voor mij als een casino en ik verdiende er best leuk aan, soms. Dit geld zag ik als speelgeld en wat ik hiermee verdiende maakte ik op een feestelijke manier op of besteedde ik aan vakanties.

We gingen een maand op reis (naar de Andaman Islands) en ik vroeg haar ten huwelijk op een onbewoond eiland waar we 20 minuten naar toe hadden gezwommen.

We renoveerden het appartement volledig. ‘Omdat’ de hypotheek rond was en we het appartement officieel in bezit hadden, nam mijn vrouw ontslag en gingen we vier maanden op huwelijksreis (Japan, Vanuatu, New Caledonia).

Werkdruk, stress, niet-sfeerverhogend

We werkten allebei redelijk hard, ik met mijn eigen bedrijfje, mijn vrouw in de ene corporate job na de andere. We leefden lekker en met name ikzelf hield voldoende geld over om m’n FYM-pot te vullen. Mijn vrouw had inmiddels (ook) haar motorrijbewijs en na wat omzwervingen haar droom motor gekocht, een rode Ducati (Monster 796). Mijn vrouw raakte wel een paar keer in werksituaties terecht die niet heel sfeerverhogend werkten, burn-out, harde onderhandelingen, wel promotie/geen promotie. We hielden voldoende over om af en toe wat extra af te lossen op onze hypotheek.

Buitenland woonwensen

We hadden naar elkaar uitgesproken dat we weg wilden uit Nederland, ergens anders wonen en werken. Ik kreeg een opdracht in India en was in onderhandeling met Australië voor een baan. Mijn vader werd (erg) ziek. Buitenland plannen gingen direct in de ijskast en ik heb er de laatste maanden van het leven van mijn vader altijd voor hem kunnen zijn. Ik werkte toen gewoon even niet. Het was voor mij belangrijk en bijzonder mooi om mijn vader te kunnen ondersteunen, ook al was de situatie natuurlijk verschrikkelijk. Na het overlijden van mijn vader bleven wij bewust in Nederland wonen om er voor mijn moeder te zijn, maar het kriebelde wel.

Wij hebben tijdens een wintersport besloten te proberen om naar Londen te verhuizen omdat het (belasting-ontwijkende) grote bedrijf waar mijn vrouw werkte die kant op ging. Ik kreeg een opdracht in Londen, en binnen een maand geschiedde het.

Londen, meer, sneller, harder, duurder

Londen was fantastisch, en duur, hectisch en hard werken, maar wel erg leuk. We hadden een gaaf appartement gehuurd (in Camden) met een extra slaap- en badkamer zodat vrienden en familie ons konden opzoeken, wat veelvuldig gebeurde.

Investeren in ons ‘vastgoed’

We hielden ons appartement aan in Amsterdam en verhuurden dit binnen een maand aan een expat familie. Tussendoor losten we extra af op de hypotheek en investeerden we in een tussentijdse renteverlaging. Onze maandelijkse lasten gingen ( flink) omlaag en de inkomsten op de verhuur gingen ieder jaar een paar procent omhoog, naast de waardestijging van het appartement die ook erg prettig is.

We investeerden in een uitbouw, bouwden 30 M2 extra aan voor een extra woonkamer en een extra master bedroom. Voor de verhuur aan expats werd ons appartement steeds interessanter. We betaalden dit uit onze FYM-pot, cash, geen lening.

Tijd voor plan B: We vertrekken

Na een paar jaar, en weer een halve burn-out voor mijn vrouw verder, bespreken we op het eiland Formentera (naast Ibiza) de stand van zaken, hoe zitten we er in, hoe willen we verder, willen we in Londen blijven wonen en dit leven leiden? Op het strand, blote voeten, biertje, zonsondergang, besluiten we van niet. We trekken de stekker er uit.

Dit is, blijkt als we er iets langer over nadenken, hét moment voor Plan B. Al sinds ik van mijn lange reis terug ben en zeker sinds wij elkaar leerden kennen, is plan B: er vandoor, lang op reis. Binnen vier maanden is alles geregeld en zitten we in het vliegtuig, enkele reis Zuid-Amerika. Met een FYM-pot van een kleine €80K gaan we het wel zien.

We komen na anderhalf jaar reizen, voor vier weken terug naar Nederland, vooral om onze familie en vrienden te kunnen zien, en vertrekken weer. Na weer een jaar reizen doen we dit nog een keer, en vertrekken weer. Het reizen wordt steeds goedkoper en onze Burn-Rate, het gemiddelde dat we dagelijks besteden, wordt steeds lager. We zijn steeds vaker in een land waar onze uitgaven lager zijn dan er binnenkomt aan huur. We zijn extra blijven aflossen en we houden steeds meer over van de huuropbrengst.

Van Slow Travel naar Nomadic FIRE

Na 3,5 jaar reizen maken we de balans op, we bedenken dat we het anders willen gaan doen. We willen niet terug naar huis, maar we willen wel (veel) minder reizen. We spreken met elkaar af dat we een prettige plek, ergens op de wereld, gaan zoeken waar we lang gaan verblijven, niet noodzakelijkerwijs om te werken, dus afhankelijk van de Cost Of Living kunnen we dit lang volhouden. Mijn FYM is nog niet op maar we besluiten hiervan €10K te reserveren als ‘Noodfonds’ om, als we terug willen/moeten naar Nederland, de eerste maanden te kunnen dekken. Daarnaast besluiten we onze levensstijl aan te passen, waar we ook terecht komen, om ons Burn-Rate lager te laten zijn dan ons passieve inkomen. Kortom we zijn FIRE.

We komen via via in aanraking met een ondernemer op de Malediven en we bezoeken hem en een aantal guesthouses welke hij runt op de verschillende eilanden. We spreken met hem af om hem het volgende seizoen te gaan helpen, een guesthouse voor hem te gaan managen, op een van de prachtige eilanden van de Malediven, waar mantaroggen en walvishaaien zwemmen. We geven aan dat we geen inkomen verwachten of nodig hebben en komen overeen dat hij ons een deel van de winst betaald, als er winst wordt gemaakt.

Locked Down in India

We gaan terug naar India, wat we een heerlijk land vinden, waar mijn vrouw een opleiding tot yogajuf doet, een Yoga Teacher Training Course, gewoon omdat het kan en omdat ze het leuk vindt, en wie weet kan ze er ooit iets mee. We verhuizen naar Goa en worden steeds meer geconfronteerd met Corona/COVID-19. We besluiten te blijven, trekken in een appartement met keuken, doen inkopen en komen in de eerste lockdown terecht.

Dat is nu meer dan anderhalf jaar geleden, we leven als gepensioneerden en we vinden het heerlijk  (en ik ben op dit moment 46 jaar oud). We koken zelf, gaan af en toe uit eten, lopen minimaal een paar keer per week over het strand, we hebben geen auto of scooter, we geven erg weinig geld uit. Omdat onze Burn-Rate lager is dan ons passief inkomen, wordt onze FIRE-pot (langzaam) groter.

Het boek ‘Van F*ck You Money tot FIRE’ is te koop. Kijk op Het Boek voor meer informatie en waar je het eboek zo voordelig mogelijk kunt aanschaffen.

Als je de paperback via booxstore bestelt, nemen zij de verzendkosten voor hun rekening:

https://booxstore.nl/winkel/van-fck-you-money-tot-fire-merijn-heijnen/