Serieus geld verdienen. Dat is toch vet?

Ik vind het leuk dat de auteur van het essay “Serieus geld verdienen. Dat is toch vet?” de titel van mijn boek Van F*ck You Money tot FIRE noemt in combinatie met namen als Sander Schimmelpenninck en Ernst-Jan Pfauth. Ik vind het jammer dat Maria Pruis het boek wel noemt maar overduidelijk niet heeft gelezen.

Het verbaast me dat dit in combinatie gaat met het noemen van iemand als Sywert van Lienden en de focus op graaicultuur, bitcoin-oplichters en zestienjarige sneakerverkopers. De auteur van het essay combineert wat mij betreft twee totaal verschillende onderwerpen in één essay zonder ze correct te verbinden.

Ook al is het essay wat lang en wellicht langdradig, ik vind het interessant om te zien hoe Marja Pruis in de Groene Amsterdammer aankijkt tegen inmiddels schijnbaar populaire persoonlijke financiën keukentafel-onderwerpen.

Lees het artikel in de Groene Amsterdammer

Het eerste deel (en de titel van het artikel) lijkt te gaan over jonge ondernemers met een drang naar rijk worden; een beetje als reactie op hebberigheid en graaimentaliteit a la Sywert van Lienden, Miljonair clubs en Bitcoin- of Vastgoed-coaches. Het tweede onderwerp lijkt meer te gaan over geldbewustzijn en FIRE.

Op het moment dat gesproken wordt over “Zoek de impliciete aannames in deze redenering: ambtenaren werken voor een laag salaris; slimme mensen zijn te koop; als je slim bent, ben je rijk; als je niet voor een mega-salaris werkt ben je dom” vind ik dat de auteur een belangrijk punt mist, namelijk dat FIRE juist helemaal niet is voor ‘slimme’, hebberige, op rijkdom gefocuste ondernemende types. FIRE gaat niet over snel rijk worden. FIRE gaat dit soort types volgens mij veel te langzaam.

Jonge knapen, recht van lijf en leden 🙂

Wat ik ook vind ontbreken is het plaatsen van FIRE in de huidige tijdsgeest, juist in Groene Amsterdammer termen en kringen, waar ook het zelf verantwoordelijker worden voor inkomen nu en later, en niet per se rijk worden, steeds belangrijker wordt.

Op het moment dat de auteur stelt “De ‘politiek’, de overheid, zal de economie van het genoeg moeten bewerkstelligen; weer meer naar zich toetrekken in plaats van zijn burgers uitleveren aan de wetten van de markt. Het moge inderdaad duidelijk zijn dat op die markt alleen de toch-al-welgestelden uit de voeten kunnen” gaat ze er vanuit dat niet de burger maar de overheid wel gaat zorgen voor een vangnet en voorzieningen. Ikzelf ben juist bang dat dit in de toekomst onbetaalbaar wordt voor de overheid, dat dit betekent een hogere pensioenleeftijd en lagere bedragen, wellicht zelfs zeer magere basis AOW en dat we juist daarom veel eerder moeten beginnen met voor ons eigen financiële vangnet zorgen.

Ik ben inderdaad zoals de auteur het noemt een missionaris. Ik pleit inderdaad voor F*ck You Money voor iedereen. Maar dit is juist het vangnet, dit is juist om zelfstandiger te worden, je eigen beslissingen te kunnen nemen zonder te hoeven leunen op de overheid, ook als het een keer tegenzit. Het gaat niet om “Wat zou ik doen met negen miljoen euro, en dan doel ik dus op dingen die ik nu niet denk te kunnen doen?” Dit is echt ver van de werkelijkheid. Dit past misschien wel bij het het stuk over “Waarom kan ik dan toch het gevoel krijgen een sukkel te zijn als ik lees over de kennelijk ‘snelle’ manier waarmee anderen ‘binnenlopen’?” maar het past wat mij betreft totaal niet bij FIRE.

En als het gaat om goed doen, of dat nou koffiebonen plukken in Nicaragua is of iets heel anders, denk ik dat juist als je voor financiële zekerheid, financiële vrijheid en financiële onafhankelijkheid hebt gezorgd je kunt richten op je inzetten voor iets terugdoen en meer zinvolle dingen ondernemen dan alleen maar geld verdienen.


Geplaatst

in

door

Tags: